Rozdział 64 -Ostatni

-Będziemy robić jeszcze badania przez dwa dni, zabieg nie będzie konieczny, możecie być spokojni. Trzymają was tu jeszcze tylko badania. Bardzo ucieszyłam się z tego powodu, szczerze mówiąc nie myślałam o tym co będzie dalej, gdy będę już wracać do domu, najbardziej bałam się tego że po raz kolejny nie zobaczę Justina przez tak długi czas. Gdy lekarz wyszedł Justin podszedł do mnie, objął mnie rękoma. Usiedliśmy razem na łóżko i zaczęliśmy zastanawiać się nad tym co będziemy robić po wypisaniu Justina. 

-Mam nadzieje że uda się coś załatwić, chciałbym spędzić z Tobą chodź jeden dzień, bez żadnych niespodzianek.

 Naszej rozmowie  nasłuchiwała się Jannie, po jakimś czasie odparła :

-Widzę że jesteście w sobie bardzo zakochani, zazdroszczę wam, mnie jeszcze nigdy nie spotkało coś tak cudownego-Mówiąc to opadła na łóżko.

-Jesteś na prawdę świetną dziewczyną, zobaczysz prędzej czy później kogoś znajdziesz.-Powiedział Justin.

Po słowach Justina od razu zmieniłam temat, nie chciałam tego wysłuchiwać. Było już dość późno Justin położył się, ja obok niego na krawędzi łózka. Obróciłam się w jego stronę, głowę położyłam na jego ręku. Patrzeliśmy sobie w oczy, już po krótkiej chwili zbliżył się do mnie i delikatnie pocałował. Znów zaczęłam czuć jego bliskość której mi tak brakowało, całowaliśmy się przez cały czas, nie mogliśmy się powstrzymać i daliśmy się ponieść wyobraźni.  

  Nie mam pojęcia kiedy zasnęłam, to było dość dziwne. Obudziła mnie Jenn która mówiła cały czas do Justina. Kontem oka spojrzałam na nich, wyglądało to tak jakby się gdzieś pakowali. 

-Justin co ty robisz ?

-Pakuje nas, dzisiaj mogę już wyjść ze szpitala ?

-Na prawdę ?-Mówiłam podekscytowana

-Tak, wszystko jest już uzgodnione. 

-A wiesz już co zrobimy ?

-Tak kochanie. 

Usiadłam na kolana Justinowi: 

-Wrócilibyśmy do Ciebie, spędzili byśmy razem kilka dni. 

-To jest niezły pomysł. 

-Ale musisz mi coś obiecać. 

-Jasne a co ?

-Wrócisz do szkoły... 

Przez dłuższą chwilę się zastanawiałam. Zapomniałam że czeka mnie szkoła, wyleciało mi z głowy. 

-Dobrze...

-No to się cieszę -Mówiąc to dał mi buziaka w czoło. 

Gdy Justin się pakował ja wyszłam i zadzwoniłam do Taty i Chrisa, musiałam wszystko im opowiedzieć. Zgodzili się na to aby Justin spał u nas kilka dni. Nie długo po tym zadzwoniliśmy po taksówkę. Gdy wychodziliśmy nie obeszło się bez tego że Jenn miała jakieś pretensje że Justin został już wypisany. Na środku sali stała, rozpłakała się nawet. Byłam w szoku że zniżyła się do takiego poziomu, oczywiście Justin ją pocieszał i dal jej swój numer, to mnie wkurzyło, ale po pewnym czasie przestałam się tym przejmować. Jadąc na lotnisko z jadącej taksówki obserwowałam wspaniałe widoki. 

-Szkoda że to nas ominęło.  

-No trudno, stało się. 

Droga trwała dość krótko gdy byliśmy na lotnisku wzięliśmy bagaże i ruszyliśmy do odprawy. 

Gdy wsiedliśmy na pokład samolotu mieliśmy już tylko jakieś 2 minuty do odlotu, zapieliśmy pasy i rozsiedliśmy się wygodnie. Przez cały czas Justin trzymał mnie za rękę. Przed nami było kilkanaście godzin lotu. Położyłam delikatnie głowę na jego ramieniu, Justin drugą ręką objął mnie. Obudził mnie zapach róż, spojrzałam na Justina a on na mnie. 

-To dal Ciebie -Mówił wręczając mi bukiet róż. 

-Są śliczne, ale z jakiej to okazji ?

-Bez okazji, po prostu chciałem Cię przeprosić, teraz zrozumiałem że mogłaś się przeze mnie źle czuć. Ale wiedz że ja kocham tylko Ciebie, najmocniej na świecie. 

Łzy spływały mi po twarzy, tak bardzo go kocham. Justin się trochę dziwnie zachowywał tak jakby chciał mi o czymś powiedział, był widocznie zdenerwowany. 

-Justin co się dzieje. 

-Nic, ale chciałbym Cię o coś prosić, ale to nie jest odpowiedni moment. 

-Justin każdy moment jest odpowiedni gdy jesteś przy mnie...

Patrzyłam na Justina bardzo uważnie. Po jakimś dłuższym zastanowieniu wyjął małe pudełeczko. Gdy je otworzył rozpłakałam się jak małe dziecko. To był śliczny srebrny pierścionek. Justin wstał, stewardessa kazała mu usiąść ale jej nie posłuchał. 

-Jesteś najwspanialszą kobietą mojego życia ! Chciałbym spędzić z Tobą resztę mojego życia. Czy chciała byś zostać moją żoną gdy będziemy już pełnoletni?

Nie wiedziałam co  mam na to powiedzieć. Wszyscy dookoła się na nas patrzyli. 

-Justin jasne ! -Mówiłam zapłakana ze szczęścia. 

Złapał mnie za dłoń i wsunął prześliczny pierścionek

Wszyscy ludzie zaczęli klaskać. Justin wyciągnął do mnie ręce, podeszłam do niego i przytuliłam.

-Kocham Cię i będę kochał już zawsze. 

-Ja też kocham jak nikogo innego. To ty jesteś najważniejszym człowiekiem w moim życiu, sprawiłeś że szare życie stało się kolorową bajką, to wszystko twoja zasługa kochanie. 

Nagle stewardessa z krzykiem kazała wszystkim zapiąć pasy. Justin zdążył usiąść, coś tak zatrzęsło samolotem że przewróciłam się i walnęłam głową o stolik. Musiałam stracić na chwilę przytomność, ponieważ znalazłam się na siedzeniu, a tego nie pamiętam. 

-Justin co się dzieje. -Mówiłam nie świadoma. 

-Słyszałem coś od ludzi że jest jakaś awaria...

Serce zaczęło bić mi mocniej, Justin trzymał mnie za głowę. Wyjęłam z torby podręcznej lusterko, miałam rozcięte na głowie, bardzo leciała mi krew. Oprócz silnego bólu czułam strach, nie wiedziałam co się dzieje. Strasznie trzęsło w samolocie. Stewardessa zakazała wstawania ze swoich miejsc. Gdy spojrzałam za okno widziałam ciągnącą się czarną smugę...

-Justin co to -Mówiłam wskazując na smugę. 

-Nie wiem .

-Justin boję się...

-Nie bój się będzie dobrze. 

Po pewnym czasie wszystko się uspokoiło, nastała głucha cisza... To nie było to czego chce usłyszeć. Z kabiny pilotów dobiegały krzyki:

-Silnik nie działa tracimy wysokość. 

Wszyscy ludzie zaczęli panikować. Teraz było jeszcze gorzej niż przedtem. Justin zacisnął swoje ręce na mnie. Siedzieliśmy wtuleni w siebie. Nie wytrzymałam i zaczęłam płakać. 

-Nie płacz... -Mówił z dziwnym spokojem.

-Nie martw się jestem przy Tobie. 

Trzymałam go najmocniej jak potrafiłam.

-Pamiętaj że zawszę będę Cię kochał

-Justin ale co ty mówisz?! 

Wyglądało to tak jakby się ze mną żegnał...

-Obiecaj mi że ze względu co się stanie wszystko będzie jak dawniej... 

-Obiecuję. Kocham Cię nad życie.  

-Też Cię kocham. 

Justin zbliżył swoje usta do moich, dałam się ponieść chwili zapomnienia. Gdy spojrzałam przez okno widziałam że jesteśmy strasznie blisko ziemi... Pocałował mnie tak namiętnie jak nigdy dotąd... To był pocałunek wieczności... 

_________________________________________________________________

Jak widać książka dobiegła końca. Musiało to nastąpić... Przepraszam tych których na prawdę zawiodłam... Uwierzcie mi nie chciałam tego... Bardzo trudno jest mi coś kończyć... 

Moje gadu 25932405 dla tych którzy chcieli by dowiedzieć się o moich innych książkach. Kocham was :*** Za to że zawsze ze mną byliście. Komentarze od was dodawały mi wielką siłę x3

,,Chciałam wam bardzo podziękować. Że chodź były te gorsze dni i pisałam gorsze rozdziały to i tak byliście ze mną. Miło mi że lubicie moją książkę, niestety jest parę rzeczy które zawaliłam i to jest moja wina. To taka pierwsza książka którą piszę i mam nadzieje że nie ostatnia"

,,Mam nadzieje że pisząc kolejną książkę również będziecie ze mną. Dzięki wam zrozumiałam parę spraw, rzeczy które mnie nie obchodziły nagle zaczęły coś znaczyć. Łatwo jest stracić to co mamy.   Buziaki =* " Uwierzcie nie jest mi łatwo tak po prostu tego kończyć, ale mam nadzieje że inne książki też się wam spodobają. x3 Możecie do mnie pisać kiedy tylko chcecie :*25932405